پر‌رویی

آدم بعد از زاییدن، موجود دیگری می‌شود.

قبلا کشف کرده بودم که دیگر از دیدن خون، از حال نمی‌رود و چه بسا بتواند خون هم اهدا کند.

باز هم کشف کرده بودم که سر و زبان دفاع از خود پیدا می‌کند و اگر قبلا حاضر بود بیخیال یک ماه حقوق‌اش شود،‌ صرفا چون خجالتی بوده و رویش نمی‌شده با طلبکار، به زبان فارسی چانه بزند،‌ حالا ممکن است به مامان بی‌خیال و بچه‌ ای که خارج از نوبت پریده رو اسباب‌بازی که بچه شما نیم ساعت به خاطرش تو صف بوده، به زبان انگلیسی اعتراض کند.

اما این را نمی‌دانستم که ممکن است برود از روی linkedin، به آدمی که اصلا به عمرش ندیده نامه بنویسد که ببین، تو که از همان دانشگاهی فارغ‌التحصیل شدی که من،‌ بیا و برو به human resource تان بگو که چقدر این دانشگاه باحال است و دارد اولین دانشگاه اروپا می‌شود و هر که از آن فارغ‌التحصیل شود خیلی کار‌درست است و اینها.


چند سال قبل یک آشنای تقریبا خشن داشتم که می‌گفت مادر می‌تواند خرخره کسی که به بچه‌اش آسیبی برساند،‌ بجود.